Premierowo - "DAJ MI WIĘCEJ" - Paulina Klepacz

Autor: Paulina Klepacz

Tytuł: DAJ MI WIĘCEJ

Liczba stron: 336 

Wydawnictwo: Muza 

Data wydania: 04.03.2015

Dziś swoją premierę ma powieść Pauliny Klepacz "Daj mi więcej". Niektórzy lubią czytać debiuty, inni wręcz przeciwnie. Ja osobiście, gdy tylko ujrzałam w zapowiedziach okładkę, przeczytałam notkę wydawniczą i stwierdziłam, że autorka jest w moim wieku, pomyślałam, że to może być dobre. I stwierdzam z ulgą, że się nie pomyliłam. 

Pola i Tomek pochodzą z małej mieściny, a stolica to dla nich szansa na lepsze życie. Takie jak z pierwszych stron gazet – inspirujące, dostatnie, z tym jedynym u boku. Razem z wprowadzają  się do wynajmowanego mieszkania. Oboje szukają pracy, chcą odnaleźć swoje miejsce w chaotycznej wielkomiejskiej przestrzeni. Ona wierzy, że ta pierwsza miłość będzie na zawsze. On dla kariery jest gotów na wiele poświęceń, nawet na romans z wpływowym producentem z telewizji. Pola początkowo ignoruje wszystko, co może świadczyć o rozpadzie ich związku, za wszelką cenę próbuje go ratować. Ale jak długo można wierzyć w mity, które nie mają nic wspólnego z rzeczywistością? Na gruzach naiwnych marzeń, bohaterowie będą musieli zbudować nowych siebie – bardziej otwartych na to, co funduje im kapryśna współczesność.

Niby banalnie, niby o miłości, a jednak PRAWDZIWIE. "Daj mi więcej" porwało mnie na długie godziny. Któż z nas nie zna takiej pary jak Tomasz i Pola? Takiej, która wyjechała do MIASTA szukać szczęścia, pracy, kariery i pieniędzy? A może tego wszystkiego na raz. Ja znam mnóstwo takich par, a ich historia nadal się toczy. Tomek jest postacią szalenie ambitną, czarujący, szarmancki. Mami Polę przeróżnymi obietnicami, które nigdy nie doczekają się spełnienia. Oboje żyją niezwykle intensywnie, dosłownie wyciskają życie jak cytrynę. Nocne wypady, kluby, drogie alkohole. Czego się nie robi, żeby zyskać dobrą pracę i prestiż? Jeśli chcecie się przekonać, koniecznie sięgnijcie po "Daj mi więcej".

"Biegnę, pędzę do łazienki, wymiotuję z tych nerwów, z tego wszystkiego. Przestać nie mogę. Wymiotuję nerwami, krostami, tabletkami na uspokojenie i na ból głowy, studiami, pracą, sukienkami, śniadaniem, obiadem i kolacją, porannymi z radia wiadomościami, chlebem i solą, mydłem i powidłem. Życiem po prostu wymiotuję. Jeden wielki egzystencjalny wymiot. Moje życie jest tak jak ten wymiot właśnie." - s.86

Autorka porusza kwestię seksualności człowieka. Zastanawia się jakie kanony narzuciła nam współczesna kultura. Pola i Tomek poszukują więc swojej tożsamości, seksualności, walczą, miotają się, starają się dopasować, a zarazem stają się bardziej otwarci na różne sprawy, w szczególności Pola.

Narracja pierwszoosobowa z perspektywy Poli pozwala czytelnikowi głębiej odczuć jej emocje, wniknąć w jej życie. Język jakim posługuje się Paulina Klepacz jest przyjemny, lekki, często z nutką ironii i cynizmu. Autorka tak szyk zdania układa, że prawie zawsze na końcu czasownik stawia. Taki proceder uprawia. Powiem, że naprawdę fajnie się czyta takie zdania i potem człowiek spontanicznie mówiąc, pisząc, myśląc ten czasownik zostawia na końcu. To uzależnia.

"Staram się iść szybko, ale cholerne szpilki cisną i hamują tempo. W dodatku czuję w kościach, że lada moment dostanę okresu... Opiszę wszystko. I o okresie też! Bo przecież zawsze jestem przed, w trakcie lub po. Zawsze ten cholerny okres, niesprawiedliwość dziejowa." - s.9

Święta racja z tą niesprawiedliwością dziejową nie sądzicie? Paulina Klepacz stworzyła realistyczny obraz współczesnego dużego miasta i życia w nim. Może trochę prześmiewczo, może kpiąco, a może nawet banalnie, ale jednak autentycznie. Czytając po prostu siedzi się i potakuje głową na zaistniałe w powieści sytuacje. Bo większość z nas takie sytuacje zna, a jeśli jeszcze nie zna to zapewne pozna.

Jest to powieść z gatunku takich, które czytają się same. Siadasz, otwierasz i przepadasz. Takie książki lubię. Takie debiuty kocham. Naprawdę udany, ciekawy, współczesny debiut. Może nie dla wszystkich, bo młodsi czytelnicy być może tego świata nie zrozumieją. Jednak faktem jest, że ciągle chcemy więcej, intensywniej, ale nie zawsze kończy się to dla nas dobrze. Polecam Wam serdecznie książkę Pauliny Klepacz. Sprawdźcie na własnej skórze czy tak samo jak ja utożsamicie się z bohaterami. W moim odczuciu naprawdę warto. 

Moja ocena: 8/10

Paulina Klepacz – rocznik 87., z wykształcenia polonistka, z zawodu dziennikarka. Specjalizuje się w tematyce związanej z seksualnością i jej społecznymi wymiarami. W mediach występuje jako ekspertka od kwestii intymnych. Mieszka i pracuje w Warszawie. „Daj mi więcej” to jej literacki debiut.