"STIGMATA" - Beatrix Gurian

Autor: Beatrix Gurian 

Tytuł: STIGMATA 

Liczba stron: 340 

Wydawnictwo: Muza

Data wydania: 21.10.2015

Beatrix Guraian to niemiecka pisarka mieszkająca obecnie w Monachium. Jej prawdziwe nazwisko to Mannel, natomiast Gurian to jej przydomek artystyczny. Opublikowała ponad 30 książek dla dorosłych, młodzieży i dzieci, które zostały przetłumaczone na wiele języków. Beatrix Mannel Gurian uwielbia dzielić się swoją wiedzą dotyczącą pisania, więc obecnie prowadzi warsztaty twórczego pisania dla różnorakich grup wiekowych. Studiowała wiedzę o teatrze i literaturoznawstwo.

Narratorką "Stigmaty" jest siedemnastoletnia Emma, która próbuje pozbierać się po śmierci matki. Mama dziewczyny zginęła w wypadku samochodowym i tym sposobem Emma pozostała sierotą. Poza opiekunem prawnym wyznaczonym przez matkę nie ma nikogo, kto mógłby wesprzeć ją w okresie żałoby. Jest to dla dziewczyny okres tym cięższy, że w dzień wypadku nie rozstała się z mamą w zgodzie i nie zdążyła powiedzieć jej tylu ważnych rzeczy. Jakiś czas po śmierci mamy Emma otrzymuje list sugerujący, że Agnes została zamordowana... Zaszokowana nastolatka kierując się wskazówkami w tajemniczej przesyłce, ubiega się udział w obozie młodzieżowym organizowaną przez tajemniczą organizację Transnational Youth Foundation – i trafia do położonego na odludziu myśliwskiego zameczku. Oprócz niej jest tu jeszcze trójka uczestników. Co z tego wyniknie?

Przyznam, że miałam przeogromną ochotę na tę powieść odkąd ukazała się w zapowiedziach. Zarówno thrillery dla dorosłych, jak i dla młodzieży oraz mroczne tajemnice zawsze mnie przyciągają. Chęć przeczytania spotęgowały pierwsze zdjęcia okładki, która okazała się prawdziwym dziełem sztuki. 

Akcja "Stigmaty" toczy się szybko, płynnie i logicznie. Bałam się, że okoliczności śmierci matki nie zostaną wyjaśnione na początku, z czym wiąże się sytuacja prawna nieletniej Emmy. Już spotkałam się z czymś takim w pewnej książce i przyznam, że było to dla mnie dezorientujące. Na szczęście na początkowych kartach powieści dowiadujemy się, że matka Emmy wyznaczyła jej opiekuna prawnego, swego szefa i kolegę i to on zezwala dziewczynie na wyjazd w góry. Tak więc żadnej samowolki, a wszystkie wydarzenia toczą się zgrabnie i sensownie. Zaskoczyła mnie ilość uczestników obozu - całe cztery osoby plus opiekunowie. Na szczęście ta kwestia wyjaśni się później. "Stigmatę" przeczytałam w jeden wieczór, a moje oczekiwania co do książki zostały spełnione. Poza dozą napięcia, grozy, tajemniczości i szybkiej akcji znajdziemy tu trudny wątek dotyczący maltretowania dzieci.

Oprócz zwykłego tekstu w książce znajduje się czternaście makabrycznych zdjęć, które wykonał fotograf Erol Gurian, a prywatnie mąż autorki. "Stigmata" to prawdziwa uczta dla oczu. Gruby papier, strony w dwóch kolorach, białym i zielonym plus złowieszcze zdjęcia. To najlepsze wydanie jakie zdarzyło mi się trzymać w rękach i nie wiem czy jakaś inna książka to przebije. Może ilustrowany Potter? Tak, czy owak powieść Gurain to wizualny majstersztyk.

Podsumowując, serdecznie polecam "Stigmatę" osobom, które lubią tajemniczą atmosferę, elementy napięcia, niepewności i oczywiście szybką akcję. Uważam, że zarówno młodzież jak i dorośli znajdą tutaj coś dla siebie. Ja na pewno nikomu nie oddam swojego wydania i mam nadzieję, że nie jest to moje ostatnie spotkanie z Beatrix Gurian.

Moja ocena: 8/10

Recenzja bierze udział w wyzwaniach: "Klucznik",  "Okładkowe Love" oraz "Historia z trupem".

"CARRIE PILBY. NIEZNOŚNIE GENIALNA" - Caren Lissner

Autor: Caren Lissner

Tytuł: CARRIE PILBY. Nieznośnie genialna.
Liczba stron: 368
Wydawnictwo: Harper Collins
Data wydania: 04.11.2015

Carrie Pilby to 19-letnia dziewczyna geniusz, która ukończyła studia na Harvardzie i choć jest niezwykle inteligentna, nie ma pojęcia, jak dopasować się do otoczenia lub porozmawiać z innymi ludźmi. Uważa, że większość mieszkańców Nowego Jorku jest niemoralna i ma obsesję na punkcie seksu. Dokładnie tak samo czuła się na studiach, gdzie miała przecież poznać ludzi podobnych do siebie. Okazało się jednak, że studenci Harvardu to zwykli przeciętniacy, hipokryci lubujący się w zakrapianych imprezach. W efekcie czuła się tam bardzo odizolowana, a zarazem zła na ojca, który obiecał jej, że na studiach znajdzie przyjaciół. Jej terapeuta w Nowym Jorku daje jej pięciopunktowy plan, dzięki któremu Carry ma zrozumieć, że świat jest przyjazny, a ludzie sympatyczni. 

Carrie choć jest bardzo młoda uwielbia filozoficzne rozważania. Tłumaczy sama sobie co jest dobre, a co złe, debatuje sama ze sobą na tematy trudne i problematyczne. Dylematy moralne i etyczne pochłaniają ją bez reszty, a jej ulubioną książką jest słownik. Dziewczyna nie rozumie dlaczego musi złamać swój kodeks moralny, tylko po to aby się dopasować. Mimo wszystko czuje się samotna i dlatego podejmuje rękawicę rzuconą przez jej terapeutę. 

Wejście w społeczne interakcje jest dla Carrie naprawdę ciężkie. Tak samo jak bycie geniuszem. Inteligencja nie idzie w parze z obyciem towarzyskim. Mimo wszystko podziwiam bohaterkę za podejmowane próby. Ludzie faktycznie są okropnymi hipokrytami i obłudnikami, a ta książka doskonale obnaża najgorsze ludzkie cechy. Polubiłam bohaterkę za jej dociekliwość i ironiczne poczucie humoru. Czasem rozważania Carrie są dość monotonne dlatego mogą wynudzić dorosłego, ukształtowanego czytelnika. Jednak jako powieść dla młodzieży "Carrie Pilby" jest naprawdę mądrą i wartościową pozycją. 

Choć Carrie nie zakwalifikowała się do grona moich ukochanym powieści, to jestem zakochana w okładce. Cieszę się również, że wydawnictwo postawiło na dużą czcionkę, przy malej wymęczyłabym się niemiłosiernie. "Carrie Pilby" to powieść obyczajowa, młodzieżowa, bardzo spokojna, nie ma tam szalonej akcji. Mimo wszystko podobały mi się niektóre dylematy bohaterki i sama zaczęłam się nad nimi zastanawiać. Polecam zainteresowanym.

Moja ocena: 6/10

Recenzja bierze udział w wyzwaniu "Klucznik"

"WIEDZIAŁAM, ŻE TAK BĘDZIE" - Kasia Pisarska

Autor: Kasia Pisarska

Tytuł: WIEDZIAŁAM, ŻE TAK BĘDZIE

Liczba stron: 271
Wydawnictwo: Muza

PREMIERA: 18.11.2015

Teoretycznie pieniądze szczęścia nie dają, ale każdy z nas na pewno nie raz marzył o wielkiej fortunie i w myślach czynił plany co mógłby dzięki temu osiągnąć, kupić, gdzie pojechać lub komu pomóc. Kasia Pisarska w swojej debiutanckiej powieści stara się odpowiedzieć na arcytrudne pytanie, a brzmi ono: CO BYŚ ZROBIŁA, GDYBYŚ WYGRAŁA Z DNIA NA DZIEŃ 17 MILIONÓW EURO?

Takie "nieszczęście" przydarza się naszym bohaterkom, a dokładnie jednej z nich. Weronika jest zwykłą kobietą, nauczycielką, porzuconą przez kompletnie beznadziejnego męża. Jej życie jest płaskie i pozbawione radości, a nawet gdyby chciała je zmienić, były mąż skutecznie jej to utrudnia. Śledząc niewiernego męża Weronika ląduje we Włoszech, gdzie wypełnia kupon Euro Lotto, a następnie o nim zapomina. Po jakimś czasie okazuje się, że wygrała! 

Bohaterkę gnębią bardzo ważne pytania. Jak ukryć miliony przed pazernym mężem? Komu pochwalić się wygraną, a przed kim zachować bezwzględne milczenie? Jak i kiedy odebrać nagrodę? Weronika zwierza się swojej najlepszej przyjaciółce Laurze i obie kobiety wyruszają do Włoch w pogoni za milionami!

Przyznam, że powieść Kasi Pisarskiej wprawiła mnie w naprawdę wyśmienity humor. Śledząc poczynania obu kobiet nie sposób się nie uśmiechać i nie porównać ich do słynnej Bridget Jones. Myślę, że w przypadku naszych bohaterek świetnie sprawdzi się powiedzenie: CO DWIE GŁOWY TO NIE JEDNA, bo faktycznie na przemian traciły głowę, przez co spotkała je masa zabawnych perypetii. 

Autorka umiejętnie wplotła w fabułę wątek pomocy porzuconym zwierzakom, za co należy jej się duży plus. Pani Kasia uwielbia zwierzęta i często angażuje się w akcje społeczne mające na celu promocję adopcji psów. Widać to na jej profilu na fb - KLIK.

Mówi się też, że wielkie pieniądze zmieniają ludzi na gorsze. Jeśli chcecie się przekonać jak fortuna podziałała na bohaterki, czy ich przyjaźń przetrwała, czy znalazły upragnione szczęście i czy w ogóle udało im się odebrać nagrodę, sięgnijcie po powyższą książkę. Gwarantuję dobry humor, poprawę nastroju i więcej wiary w siebie. Cieszę się, że mogłam poznać pióro Pani Kasi i mam ochotę na więcej. 

Podsumowując, jeśli trapią Cię smutki lub masz dość jesiennej szarugi, książka Kasi Pisarskiej jest remedium na Twoje zmartwienia. Utrzymana w naprawdę wesołym tonie pokazuje, że pieniądze szczęścia nie dają, ale jeśli masz dobre serce i przynajmniej jednego dobrego przyjaciela, możesz uszczęśliwić zarówno siebie i innych.

PREMIERA już w środę (18.11.2015). Zachęcam serdecznie do przeczytania:)

A Wy co kupilibyście mając do dyspozycji 17 milionów euro? :) Piszcie koniecznie, jestem szalenie ciekawa, myślę, że Pani Kasia również.

Recenzja bierze udział w wyzwaniu "Klucznik".

"OSTATNI DZIEŃ ROKU" - Katarzyna Misiołek

Autor: Katarzyna Misiołek

Tytuł: OSTATNI DZIEŃ ROKU

Liczba stron: 448
Wydawnictwo: Muza

Data wydania: 21.10.2015

Ostatni dzień roku to czas hucznych zabaw, toastów, bali i sztucznych ogni. Świętujemy koniec starego roku, a zarazem początek nowego. W ten mroźny sylwestrowy wieczór bohaterka powieści Katarzyny Misiołek również przygotowuje się na wielkie wyjście. Dosłownie kilka chwil przed planowanym wyjściem otrzymuje niepokojącą wiadomość - jej siostra Monika wyszła z domu kilka godzin wcześniej i przepadła bez wieści... Co się stało z Moniką? Co w takiej sytuacji ma zrobić Magda? Ostatni dzień w roku natychmiast przestaje być tym beztroskim i swobodnym, a staje się pełnym niepokoju i lęku.

Każdego roku policja odnotowuje około 17 tysięcy zaginięć obywateli polskich w kraju i za granicą. Ludzie giną bez względu na wiek, płeć i status społeczny. Giną z powodu chorób, zarówno fizycznych i psychicznych, wypadków, codziennych problemów oraz wtedy, kiedy padają ofiarą przestępstw. W dobie fecebooka również często ukazują są posty i prośby o udostępnienie informacji o zaginionej osobie. Tak naprawdę przeglądamy je bez większego zainteresowania, czasem udostępnimy, a czasem nie. Dopóki nas to nie dotyczy nie wykazujemy chęci do działania. 

Magda, bohaterka i narratorka powieści zmaga się z niewiedzą na temat zaginionej siostry. Codziennie od dnia zaginięcia wyobraża sobie miliony różnych teorii na temat jej losów. Generalnie Magda nie jest sama, ma jeszcze rodziców i szwagra, którzy TEORETYCZNIE przeżywają to samo. Powinni więc się wspierać, a jednak dzieje się kompletnie odwrotnie. Katarzyna Misiołek ukazuje nam obraz rodziny, która pod wpływem tragedii zamyka się w sobie i powoli rozpada. Każda z osób ma własną teorię na temat zaginięcia siostry/córki/żony. Każda przeżywa inne emocje i ogromny stres. 

Czytając "Ostatni dzień roku" naprawdę czuć to nieustające napięcie, żal, smutek, gorycz, złość, a zarazem nieustającą nadzieję. Choć to niesamowicie smutna książka, czyta się ją szybko. Pada najważniejsze i najtrudniejsze pytanie: CZY MONIKA POWINNA ODNALEŹĆ SIĘ ŻYWA, BEZ WZGLĘDU NA TO CO JEJ SIĘ PRZYDARZYŁO, CZY TEŻ LEPIEJ, ABY ODNALAZŁA SIĘ MARTWA? Te straszne rozważania towarzyszą bohaterom przez całą fabułę i naprawdę nie ma na nie odpowiedzi. Towarzyszymy Magdzie przez kolejne dni jej życia, które staje się coraz bardziej chaotyczne i nieuporządkowane. Przygodni mężczyźni, problemy z jedzeniem, porzucenie studiów to tylko część problemów, z którymi zmaga się Magda po zaginięciu Moniki.

Podsumowując "Ostatni dzień roku" to pięknie wydana i POZORNIE obyczajowa lektura. Tak naprawdę jest to emocjonalny dramat Magdy i jej rodziny, który na pewno poruszy wielu czytelników i zwróci uwagę na problem osób zaginionych. 

Moja ocena 7/10

Recenzja bierze udział w wyzwaniach: "Klucznik", "Czytam opasłe tomiska" oraz "Okładkowe Love".

STOSIK NA LISTOPAD :)

W listopadzie mój stosik został zdominowany przez polskich autorów:)

1. Andrzej Sapkowski - "Miecz przeznaczenia" - tom 2 - wypożyczyłam w końcu z biblioteki:)

2. Andrzej Sapkowski - "Krew Elfów" - tom 3 - j.w.

3. Katarzyna Misiołek - "Ostatni dzień roku" - otrzymałam od wydawnictwa Muza. Książkę już przeczytałam, recenzja niebawem.

4. Kasia Pisarska - "Wiedziałam, że tak będzie" - j.w.

5. Olivia Cunning - "Za sceną" tom 1 - kupiłam w Biedronce za 8.99 zł. Zakup i tak planowałam, bo chcę porównać sobie "Na szczycie" K.N Haner, które bardzo mi się podobało, i które ponoć przypomina "Za sceną".

6. Ilona Felicjańska - "Wszystkie odcienie czerni" - kupiłam w Biedronce za 8.99 zł.

7.Katarzyna  Bonda - "Pochłaniacz" tom 1 - Zakupu dokonałam oczywiście w Biedronce, cena 24.99 zł. Mam drugi tom i od dawna polowałam na pierwszy.

POZDRAWIAM Was listopadowo:)