"ROZMOWY Z NIEBEM" - Theresa Cheung

Opierając się na własnych osobistych doświadczeniach i przeżyciach zwykłych ludzi, Theresa Cheung gromadzi kolekcję pocieszających i być może dla niektórych banalnych opowieści o kontaktach ze zmarłymi. Przewodnią myślą tej książki jest to, że świat ducha jest zawsze obecny w naszym życiu. Swoimi historiami Theresa pokazuje, że każdy z nas może rozpocząć swój własny dialog z niebem i oferuje komfort psychiczny dla tych, zmagają się z utratą bliskiej osoby.

Sięgając po "Rozmowy z niebem" miałam wrażenie, że będzie to pozycja o ludziach, którzy doświadczyli śmierci klinicznej, a następnie wrócili do życia. Okazało się, że NIE. Książka Theresy Cheung to zbiór prostych historii, które uświadamiają nam, że niebo naprawdę istnieje, bądź że po śmierci istnieje coś więcej , coś w co do końca nie możemy uwierzyć. Autorka nie jest fanatyczką religii, wręcz przeciwnie. Uważa, że aby rozmawiać z niebem, wcale nie trzeba być osobą pobożną.

Historie prezentowane przez autorkę są krótkie, proste, a niektórzy na pewno uznają je za trywialne i nijakie. Opierają się one na prostym przesłaniu i dostrzeganiu tego co przydarza się nam codziennie, ale w codziennym pędzie nie zwracamy na to uwagi. Może to być niespodziewane pojawienie się śnieżnobiałego piórka wtedy, kiedy pomyślimy o bliskiej nam zmarłej osobie, kształt chmur przybierający dziwne kształty, motyl siadający nam na ramieniu, sny o zmarłych lub niespodziewana życzliwość nieznajomej osoby. 

"Nie do końca wiem, jak to jest z naszą ludzką psychiką, ale czasami mam wrażenie, ze lepiej nam z negatywnymi myślami i zranieniami niż z otwartością na najrozmaitsze niesamowite możliwości, jakie niesie życie."

No właśnie, a gdyby tak otworzyć umysł, skupić się na pozytywach? Często piszecie mi w komentarzach, że wyglądam na osobę, która cieszy się z małych rzeczy. Staram się codziennie znaleźć jakiś powód do radości, odciąć się od problemów i osób toksycznych. Nie jest to łatwe, bo czasy w których żyjemy niosą za sobą mnóstwo trosk i problemów. Nawiązując do powyższego cytatu, na pewno każdy z Was zna taką osobę, która rozwiązując jeden problem w swoim życiu od razu znajduje następny. Trudno więc nie zgodzić się z autorką i nie dojść do konkluzji, że lubimy unieszczęśliwiać się na siłę.

Żeby nie było tak kolorowo... Owszem, w zbiorze znajduje się garstka historii, które są dziwne, niepasujące i nie przemawiają nawet do mnie. Większość jednak przynosi nadzieję i uświadamia nam, że możemy się porozumiewać nie tylko za pomocą słów. Dotyk, dźwięki, piękno, natura, energia - to wszystko pozwala nam otworzyć umysł i znaleźć poszukiwane ukojenie.

Elementem wspólnym wszystkich zebranych historii jest poczucie ufności do czegoś, czego nie jesteśmy w stanie dotknąć ani zobaczyć, ale możemy to poczuć jeśli tylko sobie na to pozwolimy. To miała być bardzo krótka recenzja... Przejdę więc do podsumowania.

"Rozmowy z niebem" to świetna pozycja dla osób, które przeżywają ciężkie chwile, niekoniecznie związane z utratą kogoś bliskiego. Dla ludzi z otwartym sercem i umysłem, którzy nie negują istnienia czegoś więcej niż ziemski żywot. Dla zwyczajnych ludzi, którzy miewają niezwykłe doświadczenia. Autorka pomaga czytelnikom znaleźć swój własny sposób na rozmowę z niebem. Sceptykom, niedowiarkom i wrodzonym pesymistom szukającym dziury w cały stanowczo odradzam - nie znajdziecie tu nic dla siebie.

"A jeśli spałeś? A jeśli śpiąc śniłeś? A jeśli w tym śnie poszedłeś do nieba i zerwałeś tam dziwny i piękny kwiat? A jeśli po przebudzeniu okazało się, że trzymasz ten kwiat w ręku? Ach! Co wtedy?"