"NOCNY GOŚĆ" - Fiona McFarlane

Autor: Fiona McFarlane

Tytuł: NOCNY GOŚĆ

Liczba stron: 320

Wydawnictwo: Muza

Zastanawialiście się czasem jak to będzie, gdy już się zestarzejecie? Jak będzie wyglądało Wasze życie? Zainteresowanie własną starością w naturalny sposób wzrasta wraz z wiekiem, a statystki pokazują, że częściej rozmyślają o tym kobiety. Samotna starość dość często jest postrzegana przez pryzmat zaburzeń psychicznych. Co ciekawe, wiele starszych osób przyznaje, że długoletnie życie w osamotnieniu prowadzi do różnego rodzaju chorób.

A cóż ten wstęp ma wspólnego z "Nocnym gościem"? Otóż bardzo wiele, bo jest to właśnie powieść dotycząca powyższego zagadnienia.

Bohaterką książki jest urocza staruszka Ruth, która po śmierci męża mieszka samotnie w domu przy plaży w Australii. Kobieta ma dwóch dorosłych synów, którzy mieszkają daleko od niej. Radzi sobie całkiem nieźle, a przynajmniej tak jej się wydaje. Pewnej nocy jej spokój zostaje zburzony. Ruth ze stoickim spokojem stwierdza, że w jej salonie grasuje tygrys. Jednak uspokojona telefoniczną rozmową z synem zasypia. O poranku do drzwi puka nieznajoma kobieta, przedstawia się jako Frida i twierdzi, że została przysłana przez opiekę społeczną i od dziś będzie jej pomagać. Początkowo nieufna Ruth powoli zaczyna otwierać się przed nieznajomą. Synowie, po powiadomieniu telefonicznym również nie mają żadnych zastrzeżeń co do Fridy, co więcej nie zadają sobie trudu sprawdzenia kim naprawdę jest opiekunka ich matki. Wspólne rozmowy zbliżają do siebie kobiety, sprawiają, że zaczyna nawiązywać się między nimi przyjaźń. Obecność Fridy łagodzi lęk, jaki odczuwa Ruth, nie mogąc wyzbyć się przekonania, że nocą dom odwiedza tygrys. Czy jednak intencje opiekunki na pewno są czyste? Komu powinna zaufać Ruth – swoim zawodzącym zmysłom i pamięci czy tajemniczej kobiecie, która być może nie jest tą osobą, za którą się podaje?

Choć książka jest cienka, czytałam ją dobre kilka dni. Właściwie to bardziej z braku czasu niż z braku chęci. Przyznaję, że na początku miałam wrażenie, że powieść jest o niczym. Nie wiadomo skąd pojawia się tajemnicza opiekunka. Frida sprząta, gotuje, a Ruth wspomina stare czasy. Akcja toczy się niespiesznie, bez konkretów, a przeszłość i teraźniejszość mieszają się ze sobą.

Frida przez całą książkę ukazana jest jako osoba bardzo tajemnicza, skryta, choć zarazem bardzo dominująca. Stopniowo uzależniła staruszkę od swojej osoby,choć jej działania wobec niej nie zawsze mi się podobały. Chciałam jak najszybciej odgadnąć zamiary Fridy, lecz nie było to takie proste. 

Choć na początku straszliwie mi się nudziło, fabuła stopniowo zaczęła się rozkręcać. Stała się niepokojąca i zmuszająca do myślenia i zadania sobie podstawowego pytania - czy to wszystko prawda? A może tygrys naprawdę istnieje?

Książka Fiony McFarlane jest jak najbardziej udanym debiutem, jest dobrze napisana, ale wywołała we mnie uczucie wszechogarniającego smutku. Zmusiła do zastanowienia się nad kwestią samotności, starości, sensu istnienia. 

 Jeśli macie chęć pomedytować nad zagadnieniem starości i zmieniającym się w związku z tym umysłem, zapraszam do sięgnięcia po lekturę. Ja osobiście jestem zbyt emocjonalną osobą i historie bez happy endu troszkę mnie ostatnio przytłaczają.

Generalnie chodzi o to, że każdy wcześniej czy później spotka na swojej drodze tygrysa.

Ostatnio mam nawyk porównywania okładek. Tym razem nasza podoba mi się najbardziej:) Jest świetna, a w środku znajdziemy odbicia tygrysich łapek:)

Moja ocena: 6/10

Ta recenzja bierze udział w wyzwaniach: "Klucznik", "Historia z trupem".