czwartek, 26 stycznia 2017

"GRACZ" - Vi Keeland

Autor: Vi Keeland
Tytuł: GRACZ
Liczba stron: 392
Wydawnictwo: Kobiece
Data wydania: 06.01.2017


Delilah jest początkującą dziennikarką sportową. Z pasją i energią walczy o swoje miejsce w fachu zdominowanym przez mężczyzn i całkiem nieźle sobie radzi. Jest bystra, dociekliwa i zawsze przygotowana, zna na pamięć wszystkie sportowe statystyki. Futbol amerykański to jej konik. Pewnego dnia Delilah musi przeprowadzić wywiad z wyjątkowym graczem - Brodym Eastonem. Popularnym, przystojnym, bogatym, nieznośnym i przemądrzałym. Na potrzeby tego tekstu porównam go do takiego europejskiego Ronaldo, czyli same rozumiecie - najwyższa liga. Brody zachowuje się karygodnie, zawstydzając jedyną kobietę znajdującą się w męskiej szatni. Dziewczyna jest wkurzona i postanawia nie znosić go do końca swoich dni. Brody ma jednak kilka twarzy. Które z nich pozwoli odkryć Delilah?

Między bohaterami powieści zdecydowanie iskrzy. Droczą się ze sobą, kłócą, ale widać, że coś ich do siebie przyciąga. Ładna, szaro-zielona okładka z umięśnionym ciałem sugeruje erotyk i mnóstwo seksu, ale wbrew pozorom wcale tak nie jest. Mamy tutaj lekką, przyjemną w odbiorze opowieść o miłości, złamanych sercach, z zabawnymi tekstami i wyjątkowo fajnymi postaciami drugoplanowymi. 

"Gracz" to jednotomowy, sportowy romans, który nie opiera się jedynie na scenach łóżkowych. Zdecydowanie ma fabułę, z czego bardzo się cieszę. Wydarzenia poznajemy naprzemiennie z perspektywy głównych bohaterów. Trochę przemyśleń Delilah, trochę historii Brody'ego. Treść nie jest oszałamiająca czy wyjątkowo innowacyjna, ale jak wspomniałam wyżej przyjemna, lekko pikantna, odprężająca i czyta się ją błyskawicznie, dlatego jak najbardziej polecam :)

Moja ocena: 7/10

Vi Keeland jest autorką wielu powieści. Jej tytuły ukazały się już na ponad pięćdziesięciu listach bestsellerów i są obecnie przetłumaczone na dwanaście języków. Mieszka w Nowym Jorku z mężem i trójką dzieci. Najbardziej na świecie uwielbia siedzieć na spokojnej plaży, z lampką wina w dłoni. Ciekawostką jest, że w młodości Vi nie znosiła się uczyć, a skończyło się to tym, że wyszła za nauczyciela. Od trzydziestu lat przyjaźni się z tą samą osobą. Kocha podróże, a jej ulubionym miejscem jest słynna grecka wyspa - Santorini. 

poniedziałek, 23 stycznia 2017

Przedpremierowo - "BEZ SZANS" - Mia Sheridan


Autor: Mia Sheridan 
Tytuł: "BEZ SZANS"
Liczba stron: 320
PREMIERA: 01.02.2017
Wydawnictwo: Otwarte 

Mia Sheridan to autorka, która zdecydowanie wie, jak wywołać u czytelnika ogrom emocji. Swoją książką "BEZ SŁÓW" wygrała wszystko, ponieważ ten tytuł zauroczył miliony czytelniczek na świecie. Następnie stworzyła opowieść "BEZ WINY", która również zyskała rozgłos, była przyjemna i ciepła w odbiorze, ale brakowało jej tego tajemniczego czynnika "x". "BEZ SZANS" zdecydowanie ten czynnik posiada i było to czuć już od pierwszych stron tej wspaniałej historii. 

Tenleigh Falyn każdego dnia, zmaga się z trudami życia codziennego. Nie jest jej łatwo przetrwać w małym, ubogim, górniczym miasteczku, gdzie mieszka z siostrą i chorą psychicznie matką. Jej marzeniem jest zdobycie stypendium, które przyznaje lokalna kopalnia węgla dla jednego, najlepszego ucznia w mieście. Tylko to jedno marzenie utrzymuje ją przy życiu, które jest naprawdę ciężkie i pełne biedy. 

Kyland Barrett także mieszka w górach, też zna smak głodu i ściskającego serce ubóstwa, w związku z czym sumiennie pracuje na stypendium, które pomoże mu opuścić miasto pełne rozpaczy i złych wspomnień. 

Ky i Ten walczą o swoje marzenia, ale tylko JEDNO z nich ma szansę... 

"Bez szans" to opowieść, która wciąga czytelnika od pierwszych stron. Od początku czuje się tą wszechogarniającą duchotę małej, górniczej mieściny - biedę, rozpacz i beznadzieję otaczającą mieszkańców Dennville w Appalachach. Marzenia jakie snują mieszkańcy tego regionu są banalne - pełna lodówka, para nieporwanych butów, ciepła woda i prąd, jakakolwiek praca. Ciężko nie docenić postawy głównych bohaterów, którzy z całych sił, pomimo patowej sytuacji, starają się mieć w życiu jakiś cel. Podziwiam ich tym bardziej, że sama obserwuję postawę dzisiejszej młodzieży, która ma w przysłowiowym "tyłku" pracę i naukę, a ich negatywna postawa jest coraz bardziej roszczeniowa. Oczekują pomocy od państwa i innych organizacji w zakresie zapewnienia warunków socjalnych, sami wykazując się zupełną biernością w zaspakajaniu własnych potrzeb. Naprawdę nie wiem co większość takich dzieciaków zrobiłaby na miejscu Kylanda. Tym bardziej, że zwykła bieda, czy brak jedzenia nie jest jego głównym i jedynym problemem. Chłopak ukrywa głębszą tajemnicę, która naprawdę łamie serce. 

Elementem wspólnym wszystkich książek Sheridan z tej serii, jest lokalna społeczność. Wzorem poprzednich tytułów mamy tu biedną, ale zgraną zbiorowość ludzi, których łączą wspólne zgryzoty i smutki. Pomimo tego potrafią dać sobie poczucie wsparcia i podzielić się z innymi ostatnim kawałkiem chleba. Choć większość jest niewykształcona i źle sytuowana, ludzie ci posiadają swoją godność i honor. 

"BEZ SZANS" to tytuł, który musi poruszyć Wasze serca, nie ma innej możliwości. Przekornie pokazuje, że każdy z nas ma szansę na coś więcej, musi tylko bardzo tego chcieć. Cudowna historia o rozpaczy, bólu, stracie i krzywdzie. Smutna, intymna, ale pełna nadziei. Mnóstwo emocji i piękna, czysta miłość. Jakością i treścią historia bez dwóch zdań jest porównywalna do słynnego "BEZ SŁÓW". Ma swój poziom. Zdecydowanie warto sięgnąć. 

Moja ocena: 8/10

czwartek, 19 stycznia 2017

"BESTIA" - Piotr Rozmus


Autor: Piotr Rozmus
Tytuł: BESTIA
Wydawnictwo: Videograf SA
Liczba stron: 456
Data wydania: 30.11.2016


"Bestia" to debiut młodego, rodzimego autora Piotra Rozmusa. Nie jest to nowość wydawnicza, gdyż książka została wydana już w 2014 roku, a obecnie trafiła do księgarń lekko odrestaurowana, a konkretnie w nowej szacie graficznej. 

"Bestia" to wielowątkowy thriller, który łączy ze sobą kilka różnych historii. Głównym bohaterem jest Robert - emerytowany policjant. Nie dajcie się jednak zwieść słowu "emerytowany" - Robert jest jeszcze młodym i przystojnym mężczyzną, ale przeszedł w życiu tak wiele, że dalsza praca w policji jest dla niego koszmarem. Wyjeżdża więc do rodzinnego Szczecinka, aby uporać się z demonami przeszłości i zacząć nowe, spokojne życie. Zastaje tam jednak panikę, bo wśród mieszkańców grasuje wyjątkowo brutalny morderca. Początkowo policja uznaje, że człowiek ten poluje na młode, zgrabne kobiety, ale gdy z zimną krwią skóruje mężczyznę i porywa dwoje maleńkich dzieci, już nikt nie wie jakie są prawdziwe motywy oprawcy. Robert stara się nie angażować w śledztwo lokalnej policji, zresztą takie zbrodnie nie robią już na nim wrażenia. Niestety sytuacja osobista zmusza go do podjęcia pewnych kroków. 

Równocześnie poznajemy "Łezkę", szczecińskiego gangstera, który po długiej odsiadce wychodzi na wolność. Los "Łezki" wiąże się ściśle z losem Roberta, dlatego były policjant ma się na baczności. W Szczecinku grasuje też inny psychopata, ale bardzo skrzętnie ukrywa swoje prawdziwe "ja".

Jak widzicie książka jest naprawdę wielowątkowa, ale wszystkie wydarzenia zgrabnie się ze sobą łączą. W toku wydarzeń dochodzimy po tak zwanej nitce do kłębka. Dzięki wprowadzeniu wielu odrębnych postaci i ich historii, czytelnik nie ma czasu znudzić się akcją. "Bestia" to zdecydowanie pozycja brutalna i krwawa, ale nie w takim stopniu, jak na przykład "Droga do piekła" innego polskiego autora. Jest mrocznie i strasznie, ale znajdziemy tu też wątki sensacyjne i obyczajowe. Dla wielu osób poziom brutalności może wydawać się szokujący, ale na moje standardy jest naprawdę ok. Uwielbiam takie historie. Czytając "Bestię" absolutnie nie miałam wrażenia, że jest to debiut. 

Jestem ostatnio oczarowana twórczością naszych polskich autorów. Piotr Rozmus jest kolejnym z nich, który udowadnia, że ma wyobraźnię i pomysł na swoje powieści. "Bestię" czytałam z zapartym tchem, a przyczepić mogę się jedynie do drobnego druku - cóż starość nie radość. Z "Bestią" rozpoczęłam swój nowy czytelniczy rok 2017 i zdecydowanie był to dobry wybór. Recenzja ukazuje się dopiero teraz, bo jednak takie mocne książki trzeba najpierw "przetrawić" w swoim umyśle, aby potem móc o nich napisać. Niedługo sięgam po kolejną powieść Rozmusa i Wam także serdecznie polecam.

Moja ocena: 8/10

Piotr Rozmus urodził się 27 kwietnia 1983 roku w Koszalinie. Ukończył doradztwo psychospołeczne oraz socjologię stosowaną na Uniwersytecie Szczecińskim, a także profilaktykę społeczną i resocjalizacyjną na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Debiutancka powieść autora, krwawy thriller "Bestia" (Videograf 2014), została ciepło przyjęta przez czytelników i nominowana do nagrody ZŁOTY KOŚCIEJ 2014 w kategorii najlepszy thriller roku. Zimą 2015 r. ukazał się kolejny thriller Piotra Rozmusa - "Kompleks Boga" - nominowany w plebiscycie Książka Roku 2015 serwisu Lubimy Czytać. Piotr Rozmus mieszka w malowniczym Szczecinku. Lubi aktywny wypoczynek. Oprócz czytania, pisania i pracy czas zajmuje mu uprawianie sportu.

niedziela, 15 stycznia 2017

"GDY MROK ZAPADA" - Jorn Lier Horst

Autor: Jorn Lier Horst 
Tytuł: GDY MROK ZAPADA
Cykl: William Wisting (tom 11) 
Seria: Mroczny zaułek 
Liczba stron: 206
Wydawnictwo: Smak Słowa
Data wydania: 
07.12.2016

Kolejny tom przygód komisarza Williama Wistinga. Po wydanych we wrześniu "Szumowinach" obiecałam sobie, że sięgnę jeszcze po książki o sympatycznym , starszym policjancie i tak też uczyniłam. 

Podczas gdy akcja "Szumowin" rozgrywała się w samym środku upalnego lata, tak najnowsza powieść raczy nas pięknymi, zimowymi klimatami. Jest śnieżnie, mroźno, ciemno i dodatkowo zbliżają się święta Bożego Narodzenia. W starej, rozpadającej się stodole młody policjant znajduje zabytkowe auto. Zauważa w karoserii ślady po kulach. Mimo pracy na trzy zmiany i domowych dyżurach przy dzieciach, postanawia poświęcić swój wolny czas na rozwikłanie zagadki starego, zaginionego auta. 

Powieść objętościowo niewielka, zaledwie 206 stron, ale już po przeczytaniu pierwszych stron wiedziałam, że wciągnie mnie bez reszty. Tym razem cofany się w przeszłość i to aż o 33 lata. Poznajemy Wistinga jako młodego, szarego posterunkowego na dorobku, a także świeżo upieczonego ojca bliźniąt. No, może nie takiego szarego, bo przecież William ma szósty zmysł i świetną intuicję! Oczywiście popełnia błędy, ale dzięki temu możemy dostrzec jego determinację i zrozumieć ścieżkę jego późniejszej kariery.

Sama zagadka kryminalna jest utrzymana w stylu zdecydowanie obyczajowym. Nie ma tu jakichś szalonych zwrotów akcji i bestialskich morderstw. Osobiście historia przypadła mi do gustu, bo uwielbiam liczne retrospekcje i zagadki sprzed wielu lat. Zarówno kryminały brutalne jak i obyczajowe bardzo sobie cienię i nie dzielę ich na lepsze i gorsze. Naprawdę lubię wczuć się w sytuację domową bohaterów, poznawać ich nawyki oraz bliskie im osoby. W powyższej powieści udało mi się poznać żonę głównego bohatera, która zrobiła na mnie wrażenie fajnej babki oraz inteligentnej i ciepłej kobiety. 

Powieść na jedno popołudnie. Ja zdecydowanie jestem usatysfakcjonowana lekturą i sięgnę po każdy kolejny tom :) 

Moja ocena: 7/10


środa, 11 stycznia 2017

Premiera - "MIMO NASZYCH KŁAMSTW" - Tarryn Fisher


Autor: Tarryn Fisher
Tytuł: MIMO NASZYCH KŁAMSTW
Seria: Love Me with Lies #3
Liczba stron: 320
Data wydania: 11.01.2017
Wydawnictwo: Otwarte

Dwie kobiety - bezwzględne i podłe, a jednocześnie piękne i efektowne. Jeden mężczyzna - teoretycznie dobry i wrażliwy, ale swoją postawą i niezdecydowaniem czyniący mnóstwo szkód. Olivia, Leah i Caleb, trójkąt miłosny, kłujący niczym kolce róż. 

Już dziś premiera ostatniego tomu trylogii autorstwa Tarryn Fisher. Czekałam niecierpliwie, żeby poznać finał tej skomplikowanej, pełnej intryg i kłamstw opowieści. Każdy tom ukazuje nam historię z perspektywy jednego z bohaterów. Tym razem przyszedł czas na wyznania Caleba. Od samego początku tej serii przychodziła mi do głowy myśl, że mimo jego pozornie dobrego serca, to on będzie największym mistyfikatorem i kłamcą tej historii. Czy moje podejrzenia były słuszne? Tego oczywiście nie mogę napisać, gdyż chcę, aby ta recenzja nie zawierała absolutnie żadnych spojlerów. Czytajcie bezpiecznie. 

"Leah ma czerwone włosy, Olivia - czerwoną naturę. Czerwień jest miłością mojego życia." 

Finałowy tom, tak samo jak dwa poprzednie, podzielony jest na rozdziały, które ukazują nam przeszłość, przeplatające się z rozdziałami dotyczącymi teraźniejszości. Dzięki temu możemy sobie uzupełnić luki, które powstały przy czytaniu historii Olivii i Leah. Całość czyta się bardzo szybko. Tarryn Fisher wyszła poza schemat i stworzyła opowieść o nieidealnych, a wręcz toksycznych istotach ludzkich. Przebywając z nimi można się nieźle pokaleczyć psychicznie i są to rany, które pamięta się bardzo długo. Na rynku wydawniczym jest mnóstwo książek, których fabuła opiera się na intrydze, ale tutaj zauważyłam coś innego. Naprawdę nie ma tu dobrych bohaterów, a wszyscy, którzy są, co chwila wyciągają z rękawa kłamstwa i prawdy raniące inne osoby. Są jak przysłowiowy magik wyciągający króliki z kapelusza. 

Love Me With Lies to naprawdę rewelacyjna seria, którą mogę polecić nawet starszym czytelnikom. Moja własna mama lubi tę historię i obie uważamy, że jest to zdecydowanie coś więcej niż książki dla młodych dorosłych. Można powiedzieć, że bohaterom towarzyszymy przez pół życia, a w większości rozdziałów jest to życie ustabilizowane i poważne. Po prostu dorosłe. 

Całość prezentuje się naprawdę dobrze. Okładki są wizualnie spójne, a postaci patrzą na nas tak realnie, jakby chciały przejrzeć nas na wskroś. Jako ciekawostkę dodam, że moim ulubionym tomem jest część druga, czyli opowieść Leah. Zdecydowanie polecam tę emocjonującą serię i jestem bardzo ciekawa co jeszcze wyjdzie z pod pióra Fisher.


CAŁA SERIA:
Mimo moich win / Mimo twoich łez / Mimo naszych kłamstw

środa, 4 stycznia 2017

PODSUMOWANIE GRUDNIA ORAZ ROKU 2016 + zdjęcia

W GRUDNIU PRZECZYTAŁAM 4 KSIĄŻKI:

2. Amanda Prowse - ŚWIĄTECZNA KAFEJKA - 6/10 
3. Amy A. Bartol - NIEUNIKNIONE, tom 1 - 6/10
4. Cecelia Ahern - PODARUNEK - 7/10

Jak widzicie żadna z nich nie była wyjątkowa, ale nie było również wielkiego rozczarowania. Na prowadzenie wysunął się activity book Myttinga, jako pozycja najbardziej innowacyjna. 

Stary rok kończę z 63 książkami na koncie. Jest to o 5 książek mniej niż w tamtym roku, ale i tak jestem zadowolona. Przyznam, że w ostatnich miesiącach nie czytam już tak regularnie jak kiedyś, ale kiedy tylko nie mam nic na głowie, sięgam po lekturę. Rok 2016 był dobrym, pracowitym i wyjątkowym rokiem, dlatego nie zamierzam na niego narzekać. Były chwile smutne, ale przeważały te radosne i miłe. Poznałam prywatnie wiele wspaniałych osób z blogosfery oraz kilku rewelacyjnych autorów. W życiu prywatnym również nie mogę narzekać. Pozdrawiam wszystkich moich przyjaciół, którzy są naprawdę wspaniali i wspierają mnie nawet wtedy, kiedy sami mają gorsze dni. Jeżeli miałabym życzyć sobie czegoś na rok 2017, to tylko tego, aby nie był gorszy niż poprzedni. Wam życzę samych wspaniałych dni, jak najmniej stresu, chorób i smutków, mnóstwa czasu na czytanie, pisanie i rozwój osobisty. 

Zapraszam na foto grudzień :)


Tort bez okazji? Czemu nie :) Faktem jest, że obchodziłam w grudniu urodziny, ale tort był po prostu moją zachcianką na początek miesiąca. Tak samo jak pyszne paczki, po których sama wyglądam jak pączek, ale kto ciężarnej zabroni. Nie muszę też robić postanowień noworocznych w stylu "nowy rok, nowa ja...", gdyż i tak brzmiało by to raczej "nowy rok, grubsza ja" :) 


Listopad był miesiącem, w którym trwoniłam majątek na sernik... Grudzień okazał się miesiącem uzależnienia od babeczek. Kupiłam akcesoria, dostałam od przyjaciółki przepis i voilà ! Takie babeczki to jedna miska + pięć minut roboty + 15-20 minut pieczenia. Takie przepisy lubię :)



Miłość do Jamiego i Claire nadal trwa. Dodatkowo udało mi się kupić pierwszy to z serii OBCA, który jest już praktycznie białym krukiem. Pomogły przemiłe dziewczyny z Empiku, które obdzwoniły wszystkie swoje sklepy w Białymstoku, żeby znaleźć i odłożyć mi tę książkę. Dzięki nim nie musiałam jeździć po całym mieście. 


W domu zawitała choinka i świąteczne ozdoby :)




A tutaj nasza grudniowa trójka :) W brzuszku córka, która urodzi się za niecałe dwa miesiące.


Przedświąteczną wyprawę do Ikei przypłaciłam strasznym przeziębieniem, ale nie żałuję. Uwielbiam ten sklep i mimo, że jechaliśmy tam 4 godziny w jedną stronę, udało mi się kupić mnóstwo rzeczy. Koszyk wygląda na pusty, ale to tylko mój koszyk - mąż miał dwa swoje. Ubolewam niemiłosiernie, że w podlaskim nie ma Ikei, gdyby była chodziłabym tam na obiady i pyszne ciasta :)



Relaks z żelkami i cappucino :)

Jaki śnieg, taki bałwan. Grudzień był szary i ponury, tak naprawdę dopiero od dziś mamy śnieg. Sylwester był okazją do wyjęcia i odkurzenia mojego ulubionego kieliszka. 


Skromna kolacja sylwestrowa :) 


Powoli zaczęliśmy urządzać kącik dla naszej księżniczki. Jest jeszcze dość pusto. Zostało nam niewiele czasu, ale codziennie zamawiamy lub składamy nowe rzeczy i mam nadzieję, że zdążymy. 

  
Kilka drobiazgów dla maluszka. Czeka mnie jeszcze sporo pracy, pranie i układanie miliona ubranek, dokończenie pokoju i ogólne przygotowanie psychiczne do powitania nowego członka rodziny :) Mimo to mam ogromną nadzieję, że znajdę czas na czytanie oraz kilka postów na blogu. Ostatnio nie udzielam się zbyt często w blogosferze, ale nie miejcie mi za złe. Siedzenie bez ruchu przy laptopie jest dla mnie wyzwaniem, a wiszenie na telefonie jest stratą czasu, który i tak za szybko mija. 



Kilka prezentów ze szkoły rodzenia :)